Song no: 104
రా – యదుకులకాంభోజి
తా – ఆది
వినరే యో నరులారా – వీనుల కింపు విూర – మనల రక్షింప క్రీస్తు – మనుజావతారుఁ డయ్యె – వినరే = అనుదినమును దే – వుని తనయుని పద – వనజంబులు మన – మున నిడికొనుచును ॥వినరే॥
- నరరూపుఁ బూని ఘోర – నరకుల రారమ్మని – దురితముఁ బాపు దొడ్డ — దొరయౌ మరియా వరపత్రుఁడు = కర మరు దగు క – ల్వరి గిరి దరి కరి -గి రయంబున ప్రభు – కరుణను గనరే ॥వినరే॥
- ఆనందమైన మోక్ష – మందరి కియ్య దీక్ష – బూని తనమేని సిలువ – ప్రమాను నణఁ చి మృతిఁ బొందెను = దీన దయా పరుఁ – డైన మహాత్ముఁడు – జానుగ – యాగము సలిపిన తెరంగిది ॥వినరే॥
- పొందుఁ గోరిన వారి – విందా పరమోపకారి – యెంద రెందరిఁ బరమా – నందపద మొందఁగఁ జేసెను = అందమునన్ దన – బొంది సురక్తము – జిందెను భక్తుల – డెందము గుందఁగ ॥వినరే॥
- ఇల మాయావాదుల మాని – యితఁడే సద్గురు డని – తలపోసి చూచి మతి ని – శ్చల భక్తిని గొలిచిన వారికి=నిల జనులకు గలు-ములనలరెడు ధని-కుల కందని సుఖ – ములు మరి యొసఁగును ॥వినరే॥
- దురితము లణఁప వచ్చి – మరణమై తిరిగి లేచి – నిరత మోక్షానంద సుం-దర మందిరమున కరుదుగఁ జనె = బిరబిర మన మం – దర మా కరుణా – శరనిధి చరణ మె – శరణని పోదము ॥వినరే॥